Η συνεχώς κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα, τόσο σε πραγματικό επίπεδο όσο και σε ρητορική, επιβάλλει στη χώρα μας την άμεση, πολυεπίπεδη προετοιμασία για πιθανή σύγκρουση με τη γειτονική χώρα. Ας επισημανθεί εδώ, ότι ακόμη και η ρητορική της ηγεσίας της γειτονικής χώρας...
προκαλεί σημαντική βλάβη στα εθνικά συμφέροντα αφού συστηματικά οικοδομεί σε κυβερνήσεις και την παγκόσμια κοινή γνώμη την αντίληψη, ότι οι τουρκικές διεκδικήσεις δεν αποτελούν βάναυση παραβίαση του διεθνούς δικαίου αλλά απλώς μία ακόμη «συνήθη» -και θεμιτή- διαφορά μεταξύ δύο γειτονικών χωρών.
Δυστυχώς, δεν φαίνεται να έχει γίνει πλήρως αντιληπτό ότι η μέθοδος της ρητορικής επιθετικότητας δοκιμάστηκε από την Τουρκία με απόλυτη επιτυχία μετά το 1974 στο Αιγαίο και έτσι σήμερα η ελληνική πλευρά βρίσκεται αντιμέτωπη με τις «γκρίζες» ζώνες και τη «γαλάζια πατρίδα». Κατά συνέπεια, τυχόν ελληνική παθητικότητα ή ολιγωρία ακόμη και σε επίπεδο ρητορικής, μακροπρόθεσμα θα επιφέρει σοβαρές βλάβες στα εθνικά συμφέροντα. Είναι βέβαια γεγονός, ότι η χώρα την παρούσα περίοδο δεν βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Ακόμη βιώνει τα αποτελέσματα μίας οξείας οικονομικής κρίσης που άρχισε πριν σχεδόν μία δεκαετία και έχει προκαλέσει σημαντικά τραύματα, μια κρίση η οποία δεν έχει ακόμα παρέλθει οριστικά.
Μεταξύ των «θυμάτων» της κρίσης περιλαμβάνονται και οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις που συμπληρώνουν μία δεκαετία «ισχνών αγελάδων» με ότι αυτό συνεπάγεται. Για κάποιον όμως περίεργο λόγο, τόσο η πολιτική όσο και η στρατιωτική ηγεσία φαίνεται να ασχολούνται με το μεσοπρόθεσμο ή και απώτερο μέλλον παρά με την ταχεία επίλυση των προβλημάτων του παρόντος.
Για παράδειγμα πόση βαρύτητα και ρεαλιστικό αποτέλεσμα έχει η καλλιεργούμενη αντίληψη ότι η προμήθεια δύο φρεγατών που θα παραδοθούν σε τέσσερα έως πέντε χρόνια από σήμερα (εφόσον οι διαδικασίες για την κατάρτιση της σχετικής σύμβασης ολοκληρωθούν αστραπιαία και πέραν της αβεβαιότητας για την τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων για τη ναυπήγηση του πρώτου πλοίου του τύπου) θα αποκαταστήσει τον συσχετισμό της στρατιωτικής ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο;
Άραγε θεωρείται ότι η σύγκρουση (με τη γενική έννοια του όρου) με την Τουρκία για τους ενεργειακούς πόρους της Ανατολικής Μεσογείου θα εκδηλωθεί τα μέσα της επόμενης δεκαετίας; Για να μην προστεθεί και κάτι ακόμα, βγαλμένο από τις διδαχές του Θουκυδίδη τις οποίες θα έπρεπε να μελετάμε περισσότερο…
Σύμφωνα με τη στρατηγική θεωρία λοιπόν, η αναμονή προσθήκης ενός οπλικού συστήματος που θα επηρεάσει σημαντικά το τοπικό ισοζύγιο ισχύος, δημιουργεί “παράθυρο τρωτότητας” (window of vulnerability), καθώς η άλλη πλευρά θα μπορούσε να προτιμήσει να κινηθεί πριν την ένταξη και επιχειρησιακή του αξιοποίηση.
Σημειώνεται δε, ότι τα ανωτέρω ΔΕΝ πρέπει να εκληφθούν ως αντίθεση στον πραγματικά κρίσιμο αμυντικό σχεδιασμό, αλλά ως κριτική στην πρακτική που επιχειρεί να αντιμετωπίσει τα σοβαρά προβλήματα του παρόντος με τη «φυγή (στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλλον άτακτη) προς τα εμπρός».
Είναι απόλυτα κατανοητό ότι η ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία αντιμετωπίζουν δυσεπίλυτα προβλήματα και κατά συνέπεια βιώνουν μία δυσάρεστη πραγματικότητα αρνητικών συσχετισμών.
Όμως θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι αυτή ακριβώς την πραγματικότητα θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και να βελτιώσουν στο συντομότερο δυνατό χρόνο υπό συνθήκες έλλειψης ανθρώπινων και οικονομικών πόρων.
Τα σχεδιαζόμενα για το μέλλον έχουν τη μεγάλη αξία τους και τη σημασία τους αλλά όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι οι ελληνοτουρκικοί… λογαριασμοί θα ξεκαθαρισθούν στο άμεσο μέλλον. Δυστυχώς με… μεταχρονολογημένες επιταγές η τουρκική απειλή δεν αντιμετωπίζεται ριζικά και η όποια αρνητική εξέλιξη θα είναι μη αναστρέψιμη. defence-point.gr
